Tuesday, November 29, 2011

انفجار اصفهان

نگران نباشيد، انفجار نبوده، بداخلاقي هاي يه آبگرمكن بوده

Saturday, November 26, 2011

ششم آذر

هرچي آبجي كوچيكه مي گفت، من باور مي كردم. هرچي من مي گفتم، اون. واسه همين يه بار كه گفتم شب تولدت برف مي باريد، باور كرد. من خودم باور نمي كردم. آخه مگه ميشه. پيش خودم گفتم حتماً ننه سربه گل داشته، پنبه لحاف تشكا رو مي زده يا حتماً باد از كوچه باغي، قاصدكا رو آورده بوده و من فكركرده بودم كه برفه. شايد اين نازي، از رو بدجنسي مشقاي مهرنوش رو پاره كرده بود و از پشت بوم ريخته بود پايين و من فكر كرده بودم برفه. شايدم گربه مصطفي يكي از كامواهاي خاور خانم رو دزديده بود و داشته چنگول مي زده و من ريزه هاي كاموا رو با برف اشتباه گرفته بودم. نمي دونم.
حالا هرسال اين آبجي كوچيكه گير مي داد كه چرا پارسال تولد سهيلا برف مي باريد، اما واسه من نمي باره. هي بهش مي گفتم : آبجي كوچيكه نگفتم زرزرو و لوس نباش؟ عصباني مي شدم. دلقك بازي در مي آوردم. مي زدم خودم رو به كوچه علي چپ و الكي مي خنديدم يا گريه مي كردم، اما فايده نداشت. يه بار اين آخريا با برف شادي، خواستم گولش بزنم كه نشد. راضي نشد. اون سالي واسش چكمه سبز خريدم، راضي نشد. لواشك انار گرفتم، راضي نشد. كولش كردم. بردمش تا پارك عقاب سنگيا، پابرهنه تا سركوچه دويدم، اصغر كچل رو با تيركمون زدم، راضي نشد. حتي يه بار راضيش كردم برم عروسك مو قرمزي رو پيدا كنم و به برف گير نده اما عروسك قرمزي هم پيدا نشد. نشد كه نشد تا قول بهش دادم اگه امسال برف نياد من برم با نازي عروسي كنم.
امسال شب تولد آبجي كوچيكه برف اومد.